συνεκφαντικός

-ή, -όν, Α [συνεκφαίνω]

αυτός που δηλώνει από μόνος του και κάτι άλλο («εἴδη τοῡ κτητικοῡ τρία... συνεκφαντικὸν τὸ συνεκφαῑνόν τι μεθ' ἑαυτοῡ

οἷον γραμματικός

συνεκφαίνει γὰρ τὴν γραμματικήν», Μέγα Ετυμολογικόν).